پروتکل RTP-Real-time Transport Protocol یک قالب استاندارد برای بسته های انتقال صدا و تصویر روی اینترنت می باشد و توسط RFC 1889 تعریف شده است. RTP توسط گروه انتقال صدا و تصویر توسعه داده شد و برای اولین بار در سال 1996 منتشر شد. این پروتکل به طور گسترده ای در سیستم های ارتباطی و سرگرمی استفاده می شود که شامل رسانه های مدیا مانند تلفن، برنامه های تلویزیونی، کنفرانس ویدیویی و وب می باشد.
RTP به همراه پروتکل RTCP– Real-time Transport Control Protocol استفاده می شود. در حالی که RTP جریان های رسانه ای را حمل می کند (به عنوان مثال صوتی و تصویری) ، RTCP برای نظارت بر آمار انتقال و کیفیت خدمات (QoS) استفاده می شود و به هماهنگی جریان کمک می کند. RTP بر روی شماره های پورت دریافتی زوج دریافت می شود و ارتباط RTCP مرتبط از شماره پورت فرد بعدی استفاده می کند. RTP یکی از پایه های VoIP است و همراه با SIP مورد استفاده قرار می گیرد که به ایجاد ارتباطات در شبکه کمک می کند.
مزایا و کاربردهای RTP
همانطور که از نام آن پیداست، هدف از طراحی RTP، پخش جریانی پایان به پایان داده های مربوط به رسانه در زمان واقعی است. RTP شامل مکانیزمی برای جبران خسارات اضطراب، تشخیص از بین رفتن بسته ها، و همچنین تحویل بسته داده های خارج از سفارش، موضوعاتی است که به ویژه در انتقال UDP (پروتکل دیتاگرام کاربر) از طریق IP معمول است. از آنجا که RTP امکان انتقال داده به چند نقطه انتهایی مقصد را به طور موازی از طریق چند بخشی IP فراهم می کند، این استاندارد اصلی برای انتقال شبکه صوتی و تصویری IP است. ساز و کارهای مربوط به نمایه همراه و قالب بار، که در طراحی معماری RTP به آن اشاره شده است ، به جای لایه سیستم عامل، در سطح لایه برنامه اجرا می شوند.
برنامه هایی مانند VoIP که نیاز به استفاده از جریان داده های چندرسانه ای دارند، معمولاً به تحویل به موقع داده ها، با تحمل متفاوت در از دست دادن بسته، نیاز دارند. به عنوان مثال ، از دست رفتن بسته های صوتی در یک برنامه VoIP می تواند باعث از دست رفتن میلی ثانیه داده های صوتی شود. این از بین رفن را می توان به طور مناسب توسط الگوریتم های جبران خطا کنترل کرد تا آن را برای مخاطب غیرقابل حس شدن کند. TCP (پروتکل کنترل انتقال) نیز برای استفاده RTP استاندارد است، حتی اگر به دلیل مکانیسم های کنترل خطا که می تواند باعث تأخیر شود و تحویل به موقع بسته را تحت تأثیر قرار دهد معمولاً در برنامه ها استفاده نمی شود. به همین دلیل بیشتر برنامه های RTP معمولاً پیاده سازی خود را بر اساس UDP انجام می دهند.